Smørrebrøð út um allt



Undanfarna daga hef ég verið daglegur gestur á Læknadögum á Nordica Hóteli. Þar er boðið upp á fyrirlestra, málþing, hádegisverðafundi, verklegar vinnubúðir og að sjálfsögðu allskonar mat og dótarí í boði lyfjafyrirtækja.

Ég fór á allskonar fyrirlestra og lærði heilmargt. Hiti hjá börnum, lungnabólga, meðfæddir hjartagallar, hyperparathyroidismus (kalkvakaofgnótt á íslensku!!) var það sem ég sá meðal annars.

Ég fór líka á einn fancy hádegisverðarfund um almannatengsl í heilbrigðisþjónustu. Þar voru saman komnir stórlaxar af spítalanum og aðstoðarfréttastjóri RÚV. Á boðstólnum voru fancy brauðsneiðar, nokkurs konar smørrebrøð, með laxi, roastbeef, rækjum og parmaskinku. Þetta var vel útilátið vægast sagt.

Ég sat á borði með nokkrum aðilum af spítalanum. Yfirlæknir, sérfræðingar og umsjónardeildarlæknir sátu við borðið meðal annarra.

Áður en fólkið tók til matar síns horfði ég á bakkann með smørrebrøðinu á miðju borðinu. Mér fannst spaðinn sem maður átti að nota til að ferja sneiðarnar frekar lítill og væskilslegur miðað við smørrebrøðið. Og það fyrsta sem ég hugsaði: Vá hvað það væri nú neyðarlegt ef einhver myndi klúðra smørrebrøðinu af spaðanum. Maður myndi líta út eins og algjör lúði.

Svo var komið að mér að fá mér smørrebrøð númer tvö. Það fyrra var gómsætt. Ég var fullur sjálfstrausts. Greip spaðann, skelltu honum undir eina sneiðina og ætlaði að kippa henni á diskinn minn. En það var ekki það sem gerðist. Einhvern veginn tókst mér að vippa fína smørrebrøðinu í fangið á mér. Ég bókstaflega kastaði sneiðinni beint framan á mig með spaðanum.

Þá störðu sessunautar mínir á mig. Og mig langaði til að gufa upp, hverfa frá borðinu. Svo leit ég niður og sá að smørrebrøðið var ekki lengur eins og smørrebrøð heldur var það komið í öreindir. Það var gjörsamlega dreift út um allt. Það var á buxunum, á peysunni, á stólnum og á dúknum. Það eina sem hrökk upp úr mér var:

- Æ, demit.

Svo var mér skyndilega rétt servíetta og ég reyndi að tjasla saman leifunum af smørrebrøðinu. Svo þurrkaði ég það sem eftir var af frómasinu og laxinum á dúknum og peysunni. Ég tíndi saman stærstu leifarnar á diskinn minn. Svo reyndi ég með gafflinum að endurbyggja smørrebrøðið. En það sem var á diskinum var orðið að einhverri kássu. Langt í frá að vera kræsilegt. Ég lagði frá mér gaffalinn. Og svo reyndi ég bara að láta lítið fyrir mér fara og þóttist vera mjög einbeittur að fylgjast með umræðunum um almannatengsl í heilbrigðisþjónustu.